Współczesna medycyna wykorzystuje dźwięk w postaci ultradźwięków, czyli fal akustycznych o wysokiej częstotliwości (1-3 MHz) m. in. do rozbijania kamieni nerkowych i żółciowych w organizmie oraz w zabiegach fizykoterapeutycznych.

Terapeutyczna praca z dźwiękiem opiera się na zasadzie synchronizacji naturalnych rytmów organizmu z rytmami zewnętrznymi wprowadzanymi przez dźwięk. Kiedy uderza się w misę dźwiękową lub rozbrzmiewa kamerton, dźwięk powstały na skutek drgań instrumentu wpływa na wzorce fal mózgowych, tętno i inne procesy fizjologiczne w naszym ciele.

Uzdrawianie dźwiękiem to holistyczna praktyka, zakorzeniona w starożytnych tradycjach i systemach medycznych. W Indiach, starożytni jogini i mędrcy jako pierwsi rozpoznali moc dźwięku i jego wpływ na świadomy i podświadomy umysł, stworzyli praktykę Nada Jogi, wykorzystującą dźwięk do medytacji i uzdrawiania. Rdzenne kultury Indian obydwu Ameryk i australijskich Aborygenów, włączyły do ​​rytuałów uzdrawiania tradycyjne instrumenty, takie jak bębny, grzechotki i didgeridoo. W tradycjach wschodnich, takich jak medycyna chińska, określone tony i częstotliwości wykorzystywano do równoważenia poszczególnych systemów energetycznych organizmu.

U podstaw uzdrawiania dźwiękiem leży zrozumienie, że wszystko we wszechświecie, łącznie z naszymi ciałami, wibruje z określoną częstotliwością. Zakłócenia tych częstotliwości mogą prowadzić do stresu, dyskomfortu i ostatecznie choroby. Uzdrawianie dźwiękiem ma na celu przywrócenie równowagi i homeostazy organizmu.